شهر دزفول به فاصله 720 کیلومتری تهران، 150 کیلومتری اهواز و 300 کیلومتری ساحل خلیج فارس، در استان خوزستان و جنوب غربی ایران در مختصات E48, 24 و N31, 23 و ارتفاع حدود 150 متر از سطح دریا واقع است.

شهرستان دزفول از دوران ماقبل تاریخ، دوران باستان، و پس از اسلام آثار ملی متعددی دارد که این شهر را به مقصد گردشگری فرهنگی منحصر به فردی تبدیل کرده است. موقعیت این شهرستان در حاشیه رود دز و منطقه سرسبز جلگه خوزستان طبیعت بینظیری را پدید آورده است که در اثر آن جاذبه های طبیعی، محصولات زراعی و باغی و صنایع دستی متنوعی را داراست.

پل ساسانی به عنوان نماد اصلی شهر دزفول قدیمی ترین پل جهان است که همچنان پس از گذشت 18 قرن از آن بهره برداری می شود. بافت قدیمی آجری شهر، خانه های تاریخی تیزنو، سوزنگر، فیروزی و گلچین، سازه های آبی، آسیابهای رعنا و گله گه، کت های حاشیه رود دز، ساحل رود دز، رستورانها و کافی شاپهای ساحلی، پارکهای ساحلی رعنا، علی مالک، ولی عصر، دووه، چال کندی، دولت و تفریحگاه ساحلی دز علی کله، موزه آب، حمام کرناسیان از دوران زندیه (موزه مردم شناسی)، قناتهای رودخانه ای قمش، مسجد جامع دزفول، بازار قدیم، آرامگاه حضرت خزقیل نبی (ع)، آستانه متبرکه امام زاده رودبند و حضرت سبز قبا از جاذبه های شاخص شهر دزفول هستند.

تپه های باستانی چغابنوت و چغامیش در دشت شوشان، شهر باستانی جندی شاپور از دوران ساسانیان، سیستمهای هدایت آب (سیفون های 1 تا 5)، پل پیل پاپیلا از دوران پارتها، آرامگاه یعقوب لیث صفار، قلعه دزشاه از دوران نادرشاه افشار، قلعه شاداب، تاج سد دز، دریاچه شهیون با امکانات ورزشهای آبی از جمله قایقرانی، اسکی و شنا، جزایر شهیون دارای درختان کنار و بادام کوهی، دره های طبیعی و زیبای کول خرسون و دوبیرون در سردشت و شهیون، چال کندی، ایوان کرخه و صوفی احمد جاذبه های اصلی گردشگری شهرستان دزفول می باشند.

رودها و دریاچه های پر آب محل زندگی انواع جانوران از جمله پرندگان آبزی و کنار آبزی می باشند و شهرستان دزفول را به یکی از مناطق مستعد پرنده نگری و مشاهده حیات جانوری تبدیل کرده است.

روستاهای اسلام آباد، روستای سنگی لیوس و پامنار از جمله روستاهای هدف گردشگری شهرستان دزفول هستند.

دزفول صنایع دستی غنی و متعددی دارد که در اقصی نقاط شهر بویژه راسته های متعدد بازار قدیم قابل تهیه اند. گپو که از پیچش ساقه های مرکزی و جوان نخل به دور ساقه های کرتک شکل می گیرد و با نقش کامواهای الوان تزیین می شود، خراطی چوب که در بازار قدیم رایج است، قلم نی دزفول که به عنوان بهترین قلم نی با بدنه صیقلی و ارتجاعی بسیار محکم است. همچنین ورشو سازی، مسگری، نمدمالی و جاجیم بافی از صنایع دستی اصلی دزفول به شمار می روند.

آش شوت، آش ارده (ویژه روزهای بارانی)، قلیه دزفولی، کباب گنجشک، کتلت گنجشک، باقله سوز دزفول، نان روغنی، کلوچه خرمایی، کلوچه شکری، کلوچه نمکی، لوزی شکری، نان شیر، معجون کنجد، ارده، شیره (سیلون)، نان کنجدی و قرص نعنا از جمله غذاها و خوراکی های محلی دزفول اند.

محصولات باغی و مرکبات از جمله پرتقال، نارنج، خرما، کنار، بادام کوهی، انگور و... دزفول طعم و کیفیت فوق العاده ای دارند.

پیشنهاد می شود در نیمه سرد سال به دزفول سفر کرده و از جاذبه های دیدنی تاریخی و طبیعی، خوراکیها، محصولات محلی و صنایع دستی آن بهره مند شوید و از معاشرت با مردم خونگرم و میهمان نواز دزفول لذت ببرید.

منابع:

• سفرهای تحقیقاتی متعدد تیم شگفتی های ایران به شهر و شهرستان دزفول
• کتاب خوزستان سرزمین آب، نخل، نفت، با جاذبه های گردشگری و سرمایه گذاری، اداره کل امور روستایی و شوراها، معاونت امور عمرانی استانداری خوزستان، اسفند 1396
• بروشورهای معرفی جاذبه های گردشگری دزفول در چهار بخش موزه آجری ایران، طبیعت چهار فصل، صنایع دستی و سوغات و اماکن اقامتی، چاپ نوروز 1396
• کتاب شناخت شهرهای ایران، نوشته عبدالحسین سعیدیان، انتشارات علم و زندگی، چاپ 1379، شابک 9649005285
• کتاب سفرنامه راولینسون (گذر از زهاب به خوزستان) نوشته سر هنری راولینسون، ترجمه سکندر امان الهی بهاروند، انتشارات آگاه سال 1362