دزفول نمونه کامل ایران است. شهری است که در جای جای تاریخ پر فرود و فراز ایران حرف برای گفتن دارد. از ماقبل تاریخ گرفته تا دوران باستان، ادیان الهی، پس از اسلام، تاریخ معاصر و در نوشته های ایران شناسانی همچون حمدالله مستوفی، حاج نجم الملک، سر هنری راولینسون و کین نر.

تپه های باستانی منطقه از جمله چغابنوت و چغامیش در دشت شوشان غربی که از ماقبل تاریخ، دوران نوسنگی و بیش از ده هزار سال پیش در دل خود همچنان حرفهای ناگفته فراوان دارد و تکه سفالها و آجرهای پخته بیرون زده از آن گواهی بر این مدعاست. کشف اولین لوح خشتی در چغامیش که بیانگر آغاز خط و نگارش در این منطقه است، صحنه همنوازی سازهای موسیقی مربوط به بیش از 5000 سال پیش بعنوان اولین لوح موسیقی در تاریخ موسیقی جهان و مهری گلی با تصویر قایقی بزرگ بعنوان قدیمی ترین سند تاریخی دریانوردی ایرانیان، اشیایی به قدمت بیش از 6000 سال در موزه ایران باستان همه از قدمت و اصالت تاریخی دزفول سخن می گویند.

دزفول در میان ادیان الهی نیز حرف برای گفتن دارد چرا که خزقیل نبی (ع) پدر دانیال نبی (ع) از انبیای بنی اسرائیل و صاحب کتاب آسمانی از قرن ششم پیش از میلاد در این شهر آرمیده است.

اوج شکوه و جلال دزفول در دوران ساسانیان بوده، زمانی که شاهپور اول ساسانی فرزند اردشیر پاپکان بنیانگذار سلسله ساسانیان با کمک اسرای رومی شهر گندی شاهپور را بنا نهاد که پایتخت حکومتی خوزستان شد و شهری با امکانات کامل از جمله بیمارستان بوده و به گواه تاریخ اولین دانشگاه جهان در آن پایه گذاری شده است. وجود صنایع مختلف از جمله صنعت بافندگی پارچه های ابریشم که از گورها و دفینه ها بدست آمده اند، پل ساسانی، نماد شهر دزفول، بعنوان قدیمی ترین پل جهان پس از 18 قرن همچنان استوار و در حال بهره برداری است. سازه ها و آسیابهای آبی دزفول و سیستمهای هدایت آب (سیفون های 1 تا 5) گندی شاپور دلالت بر عظمت و شوکت دزفول در دوران باستان دارد.

یعقوب لیث صفار دیگر سند تاریخ دزفول است. سلحشوری که دو قرن سکوت زبان پارسی را شکست و از شرقی ترین شهر ایران تا جنوب غربی ترین استان ایران تا نفس داشت دلیرانه جنگید و بنی عباس را از ایران بیرون راند و آنگاه که دیگر نفسی برایش نماند برای همیشه در دزفول آرمید.

قلعه دز شاه در شمال شرق دزفول یادگار اقتدار نادر شاه افشار آخرین پادشاه کشور گشای ایران در جنوب غربی ایران است.

دزفول در دوران دفاع مقدس سینه ستبر ایران بود. شهری که هدف راکتها و موشکهای دشمن قرار گرفت و محکم و استوار همچون نماد این شهر ایستادگی کرد تا به شهر استقامت و پایتخت مقاومت ایران ملقب گردید. از سال 1390 در تقویم ملی ایران روز چهارم خرداد به عنوان روز مقاومت و پایداری روز دزفول نام گذاری شده است.

گرچه دزفول شهری سرسبز و پر آب در جلگه خوزستان و حوزه رود دز و سرشار از نعمتهای الهی می باشد. ولی اینبار هم همانند سایر نقاط ایران شرایط سخت تحریم همچون ریز گردها نفس را تنگ کرده است.

*****

و اما هموطن دزفولی ام:

من که زاده شمال شرقی ترین استان ایران و سرباز همان لشکر پیروز خراسان بوده ام که در دفاع مقدس از دورترین نقطه این مرز و بوم به یاریت آمده بود، در سالها سفر ایرانگردی هر بار که به دزفول آمدم با روی خوش و میهمان نوازی ات احساس کردم که به این شهر تعلق دارم. هر بار که مرا دایی جان خطاب کردی با تو احساس خویشاوندی نمودم.

من هم دلم برایت تنگ شده بود دایی جان. به این بهانه آمده ام تا دست در دست هم در پی این فرود، فرازی دیگر بسازیم. برای دزفول و برای ایران...