روستای امام زاده ابراهیم از توابع بخش احمد سرگوراب شهرستان شفت در استان گیلان است. این روستا در 23 کیلومتری جنوب شرقی شهر شفت که جاده ای آسفالته و زیبا دارد و 57 کیلومتری شهر رشت در مختصات E49,18.655 و N36,59.060 و ارتفاع 630 متر از سطح دریا واقع است.

آب و هوای روستا معتدل کوهستانی است و میانگین بارندگی سالیانه آن1600 میلی متر است. رودخانه امام زاده ابراهیم از میان روستا عبور کرده و روستا را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم می کند. مردم روستا به زبان تالشی صحبت می کنند، مسلمان هستند و پیرو مذهب شیعه جعفری اند. این روستا نام خود را از نام یکی از نوادگان امام موسی کاظم (ع) به نام امام زاده ابراهیم گرفته و رابینو در سفرنامه خود از آن یاد کرده است.

سبک معماری روستا جاذبه گردشگری ویژه روستاست که از طبیعت و شکل زمین آن تبعیت می کند. موقعیت کوهستانی روستا، محدودیت زمین، ازدهام گردشگران بخصوص در فصول گرم سال و کاربری متفاوت مهمان پذیرهای چند طبقه نشان بارز این معماری است. شکل خانه ها و فضای درونی آن شبیه به هم است و تفاوت هایی در رنگ، نمای نرده ها، تعداد طبقات و نوع چیدمان چوب ها دیده می شود. طبقات اول یا همکف واحد تجاری است که قسمتی از آن برای سکونت خانوار در نظر گرفته شده است. طبقات دیگر به وسیله ستون های چوبی، به شکل شطرنجی به اتاق هایی تقسیم می شوند. سقف تمامی بناها به صورت شیروانی است.

در سرشماری سال 1385 این روستا 380 نفر جمعیت داشته است. درآمد اکثر مردم از طریق زراعت، دامداری، خدمات زیارتی، گردشگری و صنایع دستی تامین می شود. برنج، چای، گندم، جو، لوبیا، سیر، سیب زمینی، سبزیجات، انگور و گردو از محصولات زراعی و باغی روستاست. دامداری و پرورش گاو و گوسفند در روستا سنتی متداول است و گوشت و لبنیات از محصولات دامی روستاست. پرورش طیور خانگی و کرم ابریشم نیز در این روستا رواج دارد.

از دیگر جاذبه های روستا می توان به جاده مسیر دسترسی به روستا اشاره نمود که از جلگه های زیبا با شالیزارها، خانه ها، رودخانه ها و کوهپایه های جنگلی عبور می کند. همچنین رودخانه خروشان امام زاده ابراهیم، آبشار 4 متری قتلگاه که به گفته اهالی، محل شهادت شازده به وسیله جامی زهرآگین توسط پیر زنی است، چهل چشمه در ارتفاعات کش علی سرا، چشمه میدان، آرامگاه امام زاده ابراهیم، آرامگاه بابارکاب و... از جمله سایر مراکز دیدنی روستا هستند.

پوشاک اغلب مردم روستا لباس محلی تالشی است که لباس زنان شامل دامن پرچین و بلند، پیراهن بلند، جلیقه، نیم تنه، پیژامه و روسری است. مردان نیز از شلوار، کلاه، پیراهن و نیم تنه استفاده می کنند.

از صنایع دستی روستا می توان به بافت جوراب، ژاکت و شال اشاره نمود. غذاهای محلی روستا عبارتند از: واویشکا، خوتکا کباب، سیرقلیه، سیاه قاتق (فسنجان)، قیمه، شیرین قورمه و لوبیا خورشت.

پیشنهاد می شود در سفر به منطقه گیلان بویژه اواسط فصل بهار حتما از این روستای زیبا دیدن نمایید.

منابع:

• سفر تحقیقاتی تیم شگفتیهای ایران به روستای شازده ابراهیم
• راهنمای گردشگری روستاهای ایران، جلد 4، نوشته حسن زنده دل، نشر ایرانگردان، چاپ 1386، شابک: 9789646635791