جزیره هنگام در جنوب ایران، خلیج فارس، استان هرمزگان، شهرستان قشم، در دو کیلومتری جنوب جزیره قشم، به فاصله 53 کیلومتری شهر قشم و 80 کیلومتری بندرعباس، واقع در تنگه هرمز، با مختصات جغرافیایی 26 درجه و 36 دقیقه تا 26 درجه و 41 دقیقه عرض شمالی و 55 درجه و 50 دقیقه تا 55 درجه و 55 دقیقه طول شرقی قرار دارد.

طول جزیره هنگام 9 کیلومتر و عرض آن حداکثر به 4.5 کیلومتر می رسد و 33.6 کیلومتر مربع وسعت دارد. جزیره هنگام حاصل بیرون زدگی گنبد نمکی است که سنگ های آذرین درونی و بیرونی را به همراه دارد. در سطح جزیره آهک های مرجانی و در زیر آن مارن و ماسه سنگ دیده می شود. جزیره هنگام نسبتا هموار است و بخشهایی هم بصورت تپه ماهوری دارد. کوه فاکس با ارتفاع 106 متر و کوه نشونه به ارتفاع 103 متر در نیمه شمالی جزیره، بلندترین نقاط جزیره هستند.

گیاهان جزیره را انواع گونه های نواحی گرم و خشک تشکیل می دهند که به طور پراکنده در سطح جزیره رشد می کنند. خرما، کهور، بنه، کنار، گل ابریشم و کرت، گونه های درختی جزیره اند. در سطح جزیره جبیر، روباه شنی و خارپشت ایرانی به همراه پرندگانی همچون کاکایی و پرستوی دریایی و خزندگانی مانند مار، مارمولک و بزمجه و حشراتی همچون عقرب مهم ترین جانوران جزیره هنگام را تشکیل می دهند. انواع لاک پشت و خرچنگ نیز در سواحل زندگی می کنند.

جزیره هنگام با نام های جزیره هنجام و جزیره هنیام نیز نامیده می شود. این جزیره تاریخی همانند سایر جزایر خلیج فارس دارد. به طوری که تا پیش از اسلام در قلمرو حکومت های ایران بوده است. با ورود اسلام به تصرف مسلمانان درآمد. پرتغالی ها برای مقابله با دولت عثمانی مدتی جزایر را در اشغال خود داشتند. پس از آن هلندی ها بر منطقه مسلط شدند که در زمان شاه عباس صفوی به سلطه آنان پایان داده شد. نادرشاه افشار اقداماتی در جهت تحکیم قدرت ایران در خلیج فارس و جزایر آن انجام داد. در دوران قاجار مدتی این جزیره در اجاره سلطان عمان بود.

جزیره هنگام سه آبادی به نام های هنگام جدید (ماشی)، هنگام قدیم و غیل دارد. روستای هنگام جدید مرکز دهستان هنگام است. مردم جزیره هنگام اغلب به زبان فارسی صحبت می کنند و مسلمان شیعه مذهب هستند. اقتصاد مردمان جزیره بر پایه صیادی، گردشگری و صنایع دستی است.

رفت و آمد به جزیره هنگام از اسکله روستای شیب دراز جزیره قشم انجام می شود. به این صورت که در طرفین با آینه و انعکاس نور خورشید به طرف دیگر علامت می دهند که به قایق احتیاج دارند.

آب جزیره از دستگاه های آب شیرین کن و آب انبارهای قدیمی تامین می شود. مدرسه، مرکز درمانی، مسجد، دفتر پست، مخابرات، پست برق، اسکله و پایگاه نیروی دریایی مهم ترین تاسیسات جزیره هنگام هستند.

جزیره هنگام به عنوان منطقه نمونه گردشگری معرفی شده است. افزون بر طبیعت بکر و سواحل مرجانی و پاکیزه آن، غواصی، تماشای دلفین ها، لاک پشت ها، ماهی ها، خرچنگ ها و سایر آبزیان، پرندگان دریایی، کروکودیل های پرورشی در پارک کروکودیل نوپک و خاک های سرخ رنگ دارای آهن، بازار محلی حاوی محصولات صنایع دستی و غذاهای محلی دریایی، بومیان با لباس های محلی، تتوی حنا، برقع دوزی، زیارتگاه سید منصور (زیارت سرخ)، قدمگاه امام حسین، تاسیسات بندری انگلیسی ها، خانه های متروکه و قدیمی روستای هنگام قدیم و سنگ های نزدیک روستای غیل که مردم درباره آن ها اعتقاد خاصی دارند، از جاذبه های گردشگری جزیره هستند.

جزیره هنگام در تابستان گرم و شرجی است. برای اقامت می توان از خانه و اقامتگاه های محلی استفاده کرد. اقامت کمپی در جزیره نیز امکانپذیر است.  پیشنهاد می شود در نیمه سرد سال و فصل زمستان در سفر به جنوب ایران و جزیره زیبای قشم، حتما از این جزیره زیبا دیدن نموده و از جاذبه های طبیعی گردشگری، صنایع دستی و غذاهای محلی آن بهره مند شوید.

منابع:

• سفر تحقیقاتی تیم شگفتی های ایران به جزیره هنگام
• کتاب جزیره ها، نوشته دکتر نسرین احمدیان شالچی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول 1392، شابک: 9789649717708
• کتاب راهنمای مفصل ایران، استان هرمزگان، گردآورنده: مجید بختیاری، انتشارات گیتاشناسی، چاپ دوم تابستان 1380، شابک: 9646241131